Wij zijn op 4 oktober begonnen met de Pelgrimstog van Hoop door de Kaapprovincie in Zuid Afrika.

We lopen langs dorpen van vrijgemaakte slaven (Pniel), de gevangenis Groot Drakenstein, waar Nelson Mandela in 1990 werd vrijgelaten, zendingskerken en plasen (grote boerderijen waar wijn en fruit verbouwd worden). Iedere dag veel indrukken. We noemen er enkele.

  • We zijn gestart in Wellington waar begin dit jaar een nieuw retraitecentrum is geopend, het Andrew Murraycentrum voor spiritualiteit. Er is een prachtige lichte kapel waar 3x per dag een meditatieve viering wordt gehouden. We werden gezegend op pad gestuurd en Frederick Marais, die het pad 5 jaar geleden mee uitdacht, liep de eerste dagen met ons mee.
  • Die weldadige ervaring van het meekrijgen van de zegen voor de tocht herhaalt zich elke dag, als we verder trekken. We beginnen dan in of voor de kerk en de predikant spreekt een hartelijke zegenbede uit. Zo zette in Paarl een jonge, vrouwelijke dominee via een mindfulnes-oefening ons eerst in onze kracht, waarna ze God vrolijk dankte en ons met de zegen van Sint Patrick op pad stuurde. Hoe mooi klonk dit in het Afrikaans.
  • Het blijft verbazen:  de grootste kerk in ieder dorp is bijna altijd een NGK is: de Nederduitse gereformeerde kerk. Meegekomen met Jan van Riebeeck in de zeventiende eeuw, ideologische onderbouwing geweest van de Apartheid, terwijl ook het verzet hiertegen in deze kerk fel en belangrijk is geweest. Nu zoekt de nieuwe, jonge generatie van predikanten naar nieuwe wegen en een gezamenlijke toekomst met de VGK, de ‘ bruine’ verenigde gereformeerde kerk.
  • De eerste dagen liepen we nog veel over het teerpad langs boom- en wijngaarden. Dat was af en toe frustrerend omdat er verderop tegen de hellingen wel een pad liep. Die was dan ontoegankelijk vanwege de hoge elektrische omheiningen van de landgoederen. Het bezit van de blanken wordt goed afgeschermd. Schrijnend is het contrast tussen de prachtige wijnboerderijen in Kaaps-Hollandse stijl en de plakkerskampen met de geïmproviseerde, van golfplaten gemaakte barakken van de vluchtelingen uit o.a. Namibië, Botswana en Mozambique, die bij elk dorp te vinden zijn. 
  • Ten slotte. Het is hier volop lente en de natuur is op haar mooist. We zijn dankbaar dat we hier volop van kunnen genieten en beseffen hoe bevoorrecht we zijn. Dat een ongeluk in een klein hoekje zit wisten we vooral van horen zeggen. Eergisteren ging Jodien onderweg door haar enkel. Het was heel pijnlijk maar het gebeurde gelukkig vlak langs het teerpad. Een auto bracht ons terug naar Franschhoek waar een dokter ons een recept van enkele dagen RICE voorschreef (Rest, Ice, Compression, Elevation). Dit schiep een mooie gelegenheid om de eerste indrukken op een rijtje te krijgen. Morgen stap ons (hopelijk) weer.

Meer info over het pelgrimspad: www.communitas.co.za. Materiaal over het pad staat onder: Overberg, Pelgrimstog van hoop.