Je kunt wel als motto hebben dat je weigert om vijanden te zijn maar hoe houd je dit vol in een situatie waarin de bezetting dagelijks voelbaar is? Het valt me op dat Daoud steeds als er een vijandsbeeld in verhalen opduikt benadrukt dat het niet om mensen gaat maar om een systeem van onderdrukking. Zo ook wanneer ik me hardop afvraag wat de douanebeambten bezielde toen zo een Italiaanse priester uitmaakten voor leugenaar, bedrieger en vijand.
Laura, een trouwe vrijwilliger die hier al jaren komt, vertelt hoe zij met een Italiaanse groep op de terugweg van een reis door Palestina en Israël door de douane op het vliegveld van Tel Aviv worden opgehouden. Aan een van de groepsleden wordt bij de paspoortcontrole gevraagd wie hun reisleider is. Zij antwoordt spontaan: “Abuna Nandino” en daarmee is het kwaad geschied. De priester die door iedereen zo wordt genoemd moet mee voor een ondervraging, die eindigt met de genoemde verwensingen.
Het systeem maakt dat mensen in vijandsbeelden denken, voor ons is het belangrijk om mens en systeem te blijven onderscheiden hoe verleidelijk het ook is dat niet te doen bijvoorbeeld op momenten wanneer helikopters of gevechtsvliegtuigen laag overvliegen of je wanneer je een demolition order ziet.